Op 41 jarige leeftijd wordt er bij Rick folliculair lymfoom ontdekt, een vorm van Non-Hodgkin-lymfoom (lymfeklierkanker), die helaas tot nu toe niet te genezen is. Toch betekent deze diagnose niet direct het einde, mensen met folliculair lymfoom kunnen vaak nog vele , soms tientallen, jaren nog met deze ziekte leven.
Op deze blog zullen zowel Rick als zijn vriendin Daniëlle hun ervaringen, gedachtes en gebeurtenissen omtrent deze ziekte neerschrijven.

zaterdag 22 september 2012

Gesprek met huisarts

Al vanaf het begin dat ik, Daniëlle, onze huisarts bezocht toen we een aantal jaar geleden in Veendam zijn gaan wonen had ik niet echt een goed gevoel over hem. Op de een of andere manier twijfelde ik al direct over zijn kunde als arts, en was hij vaak alleen maar met bloeduitslagen bezig in plaats van te kijken en te luisteren naar de patient.
Zo gebeurde dat ook met Rick met als gevolg dat Rick dus in 6 maanden tijd 3 maal een bezoek heeft afgelegd aan die huisarts, 3 maal een bloedonderzoek onderging en dat 3 maal "alles goed" was. Dit ondanks dat Rick zijn lymfeklier maar bleef opzwellen en de vermoeidheid toenam.

Read the patient, not the numbers..

Bijna overal lees je dat als een lymfeklier opgezet blijft in combinatie met vermoeidheid er na een paar weken doorverwezen had moeten worden. Als Rick bij het derde bezoek niet had geëist dat hij werd doorverwezen naar een internist had hij waarschijnlijk nu nog niet geweten wat er aan de hand was.
Dit in combinatie met mijn ervaringen waarin eigenlijk dezelfde tendens (maar natuurlijk veel minder ernstig) naar voren kwam wilden we ons laten overschrijven naar een andere huisarts. Dat kon, maar dan moesten we eerst een gesprek aan met onze eigen huisarts die we vaarwel wilde zeggen.

Afgelopen vrijdag was het dan zover. Rick en ik stonden eventueel nog open voor een tweede kans indien de huisarts dr De Beijl, nog enigszins zou aangeven dat het inderdaad niet handig is verlopen het afgelopen half jaar. Maar helaas. dr De Beijl vindt dat het allemaal prima is gegaan zoals het is gegaan, en gaf een ontwijkende reactie toen ik zei dat als Rick zelf niet een doorverwijzing had geëist hij nog steeds niets zou weten.

We gaven aan dat wij een huisarts willen die gebruik maakt van zijn kennis en ervaring, en niet een huisarts die continue vraagt wat we zelf denken dat er aan de hand is, of wat we zouden willen... wij hebben daar toch niet voor gestudeerd? Daar reageerde hij alleen maar op met de opmerking dat we nog maar moesten zien hoe de andere nieuwe huisarts zou reageren in dit soort situaties.

Na zo'n 10 minuten van het gesprek, met een huisarts die bijna alleen maar naar zijn beeldscherm zat te staren en geen teken gaf dat hij ook maar een beetje zou aangeven dat hij energie wilde steken in onze huisarts-patiënt relatie voelde ik alleen nog maar irritatie en kwam er ook woede op. Potverdorie! Als dit toch was ontdekt dat het alleen nog maar in zijn lymfeklier in zijn lies had gezeten dan was er nog een kans op genezing geweest!
We beëindigde het gesprek, en verlieten het pand met enorme verbazing hoe iemand zo kon reageren in deze situatie. Deze "beëindigings gesprekken" zijn volgens mij bedoelt zodat de huisarts er misschien iets van kan opsteken, maar het gevoel dat er ook maar iets van dat besef is geland bij hem was er absoluut niet.

We gaan een moeilijke tijd door, waarin een nauw contact met huisarts en hematoloog van groot belang zijn. Rick zit nu in de wait and see periode waarin het afwachten is op het moment dat de symptomen erger worden en er behandeld gaat worden. Uiteraard hebben we dan een huisarts nodig die niet aan ons gaat vragen wat we er zelf van denken, maar iemand die ons of gerust kan stellen dat het niet bij de NHL hoort, of aangeeft dat er inderdaad actie ondernomen moet worden.
Want als het aan ons ligt maken we ons nu zorgen over elk dingetje die maar opspeelt; een plotselinge blauwe plek, pijn in de rug etc etc


Verder gaat het redelijk goed naar de situatie. Rick doet het wat rustiger aan, probeert wat meer aan beweging te doen om de conditie op te bouwen en we genieten volop van de momenten die we hebben buiten het werk. We houden de weekenden rustig, proberen zo gezond mogelijk te eten en maken wandelingen in de natuur. Zowel een leuke afleiding als goed voor de conditie!


5 opmerkingen:

  1. Wat een lomperik! Direct een ander zoeken!
    xxxMarcelle

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ongelooflijk, wat een desinteresse spreekt hieruit. Ik neem aan dat je binnen een bepaalde postcode-streek een huisarts moet hebben, anders kon ik die van mij van harte aanbevelen. Succes met zoeken, ik hoop dat jullie een huisarts vinden die jullie behaldelt zoals een patient behandeld dient te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ongelooflijk, wat een desinteresse spreekt hieruit. Ik neem aan dat je binnen een bepaalde postcode-streek een huisarts moet hebben, anders kon ik die van mij van harte aanbevelen. Succes met zoeken, ik hoop dat jullie een huisarts vinden die jullie behaldelt zoals een patient behandeld dient te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het lijkt wel een trend, dat "wat denk je zelf" en "wat denk je dat er nu moet gebeuren". Ik hoop dat jullie snel een goede, betrokken huisarts kunnen vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vreselijk! Hopelijk steekt hij er achteraf wel wat van op.

    BeantwoordenVerwijderen