Computertomografie scan

 Vandaag de CT-scan (of de Sate-scan zoals we het al gingen noemen) gehad als onderdeel van het onderzoek in welk stadium de NHL zit, welke nodig is voor de afspraak maandag 27-8-2012 met de Hematoloog.

Ik moet me dus melden op de radiologie afdeling in het UMCG, daar aangekomen kwamen we in een alles behalve sfeervolle wachtruimte in een doodlopende gang zonder ramen en niets op de muren. Maar goed ik kom niet voor de gezelligheid.

Na een paar minuten kwam de assistente met een liter contrast middel welke ik in een uur moest opdrinken. Ze hebben me niets er over uitgelegd waarom dit moest, maar daar kwam ik later zelf achter. Dit is om mijn blaas te kunnen scannen. Ik moest een glaasje contrast vocht bewaren voor in de behandelkamer, deze was bedoeld om mijn maag te kunnen scannen. Dit vloeistofje zag eruit en smaakte als water.
Nadat ik op een glaasje na een liter vocht op had, begon mijn blaas toch wel vol te raken en moest al best nodig plassen.

Gelukkig werd ik opgeroepen, mijn gedachte op dat moment was; dan kan ik straks gelukkig weer deze rommel eruit plassen.
In de behandelkamer aangekomen werd ik direct op de CT machine gelegd en moest alleen mijn broek laten zakken. Ik vroeg nog moet ik me niet uitkleden, dat was niet nodig volgens de assistente. Ze starten direct met het aanleggen van het infuus. De eerste assistente liet het infuus aanbrengen aan haar collega over, ze had persoonlijk wat last van een groter infuus inbrengen. De tweede assistente deed dat heel netjes zonder al te veel pijn.
In het infuus brengen ze contrast vloeistof naar binnen. Ik moest met mijn armen boven mijn hoofd liggen en werd de CT machine ingeschoven.

Eerst werd mijn blaas gescand daarna mijn maag. Uit een speaker welke in het CT machine zit hoorde ik de assistente aanwijzigingen geven, ik dacht eerst dat deze stem een voorgeprogrammeerde computerstem van het apparaat was :) daar luister ik ook naar...  Bij het scannen van mijn buik moest ik een paar keer mijn adem inhouden.

Daarna werd het contrast vloeistof in mijn aderen gespoten.
Ik voelde het warme vloeistof door mijn arm naar mijn borst stromen en verder naar mijn buik en benen. Ze hadden me al gewaarschuwd dat ik niet moest denken dat ik in mijn broek aan het plassen ben, maar het voelde echt zo.
Tijdens het scannen van mijn nek om de lymfeklieren daar ook te kunnen scannen mocht ik mijn ogen dicht doen en niet slikken anders zou de scan mislukken zeiden ze.

Na ongeveer 10 minuten was de scan klaar en hebben ze mij van mijn nek tot aan mijn blaas mijn totale romp gescand.
Hiermee kunnen ze onderzoeken of andere lymfe en ingewanden zoals mijn lever en milt ook vergroot zijn door de kanker.

Gelukkig mocht ik van het apparaat af en heb onderweg naar de kleedruimte waar ook een toilette was de assistentes bedankt en gedag gezegd.
In de kleedruimte hoorde ik dat de volgende al weer naar binnen werd geroepen ik dacht gelijk aan Danielle dat ze dat wel vreemd zou vinden dat ik er niet  direct uit kwam :) Gelukkig reed Danielle ons naar huis, van het contrast spul wordt je wel wazig in je hoofd.